γεράσιμος βασ. θεοδωράτος

… και να λες πρέπει: ¨ευχαριστώ¨ …   Παρ΄ότι με Διαταγή – αποτελούσα  «φωτογραφική» απαγόρευση συναθροίσεων  - είχαν κατ΄ουσίαν απαγορευθεί οι διαδηλώσεις των Φοιτητών, θέτοντας αυθαίρετα ως όριο η Εξουσία να μην υπερβούν οι διαδηλωτές τους εκατό,  μαζεύτηκαν χιλιάδες στις 28-1-2021, εκφράζοντας ειρηνικά και πειθαρχημένα τα αιτήματά τους .  Και είναι επικίνδυνη [και όχι απλά αντιφατική] η στάση της Εξουσίας  να  απαγορεύει να διαδηλώνουν οι Πολίτες , επικαλούμενη λόγους δημόσιας υγείας, όταν συγχρόνως κατ΄ ουσίαν επιτρέπει - και πάντως να μην εκδίδει ειδικές Διατάξεις - διά την  κοσμοσυρροή εκατοντάδων στις εμπορικές οδούς της Πρωτευούσης  [ιδέτε λχ εικόνες συνωστισμού εις την οδό Ερμού των Αθηνών].  Και συνάμα  ενώ οι Τούρκοι απειλούν ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδος μας, απαιτεί η Ηγεσία της Χώρας μας να νοιώθουν περιχαρείς και υπερήφανοι ο Πολίτες που καλείται η Πατρίς μας να προβεί σε παραχωρήσεις  …. ενώ  ουδείς δύναται ευλόγως να πιστεύσει ότι η Ελλάς θα αποκομίσει οφ

Η ανοχή είναι συνενοχή ….   Αίφνης χώροι  μάθησης  και χώροι  άθλησης , δια τους οποίους προσφάτως πληθαίνουν καταγγελίες για εγκλήματα εις βάρος παιδιών και νέων ανθρώπων [που όμως ενόψιν της Αρχής της διάκρισης των εξουσιών, και του, θεμελιώδους δια το δικαιϊκό μας σύστημα, Τεκμηρίου της Αθωότητας, ας εξετασθούν  μόνον  από τις  αρμόδιες  Εισαγγελικές και Δικαστικές και Πειθαρχικές Αρχές],  θαρρείς και είναι σαν σε κάτι λασπωμένα στενοσόκακα, που όταν γίνει το κακό από κάποιον, εμφανίζονται όψιμα όλοι και λένε, με λύπη λέει περισσή διά το θύμα, ότι  ναι ... ναι το νοιώθανε ότι κάτι θα γίνει ... ακούγανε ,  λέει ,  πάντα από εκεί που έγινε το κακό φωνές και ουρλιαχτά ... μύριζαν, λέει, και το αίμα πριν χυθεί … μα μέναν σιωπηλοί ...  και ας είναι η σιωπή συνενοχή  ...  και μετά τις δηλώσεις τους προσπερνούν το γεγονός, πεπεισμένοι ότι τάχα δίκαιο αγώνα αγωνίσθηκαν  … .  Και πάντως πέραν αυτής της εγκληματικής ανοχής των ¨θεατών¨ ή/και ¨ακροατών¨,  η Πολιτεία όφειλε και οφείλει να οργαν

Ισως να μην είναι και έτσι … 31/10/2020 Διαβάζω την ανακοίνωση της ΕΛΜΕΚΙ για την 28η Οκτώβρη 1940. Προτρέπει να παιδιά να αναλύσουν τα γεγονότα … να μην λένε ¨ίσως να είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε¨ … να δουν τα γεγονότα από διαφορετικές οπτικές … Διότι σαφέστατα η υπεραπλουστευμένη ανάγνωση της ιστορίας είναι άκρως επικίνδυνη.  Και αν δεν αναλύονται σε βάθος, και υπό διαφορετικές προσεγγίσεις τα ιστορικά γεγονότα,  τότε πραγματικά δημιουργούμε όλες τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία τυφλών εθνικιστικών  τάσεων που ουδέν έχουν να προσφέρουν. Η ανάγνωση της ιστορίας με έναν ¨ τρελλό Χίτλερ ¨ και έναν ¨κορόιδο Μουσολίνι¨, ταιριάζει  σε μία προσέγγιση της ιστορίας που μοιάζει με παραμύθι για μικρά παιδιά.  Να λησμονούμε τα αίτια που οδήγησαν την ίδια εποχή,  πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,  να εδραιωθούν φασιστικά καθεστώτα σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη,  αυτό δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις η Ιστορία να επαναληφθεί … Να λησμονούμε τους χαφιέδες και μαυραγορίτες, που ήτο και αυτοί

…  την Μυρτώ δεν θα την καλέσουν στο Προεδρικό Μέγαρο  ….    Στις 23 Ιουλίου του 2012, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, η Μυρτώ Π., που  είχε πάει μια μικρή βόλτα σε μια παραλία,  βρέθηκε σε μια λίμνη αίματος ημίγυμνη, βάναυσα χτυπημένη και κακοποιημένη και σε   κωματώδη  κατ ά σταση .   Το κεφάλι της είχε υποστεί σφοδρό χτύπημα με πέτρα, που ζύγιζε 5 κιλά.  Ο δράστης συνελήφθη αργότερα και καταδικάσθηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο σε ισόβια κάθειρξη, ενώ ο Εισαγγελέας στην αγόρευσή του τόνισε ότι ο δράστης εξάντλησε την κτηνωδία του. Η δε Μυρτώ, που είχε βρεθεί μια ανάσα πριν τον θάνατο, εξακολουθεί να δίνει τιτάνιο αγώνα για την αποκατάσταση της υγείας της.  Η μητέρα της, οκτώ χρόνια μετά, έγραψε: ¨…  Ζεις γιατί ο Θεός το θέλει και σε βοηθά. Όχι το κράτος, αυτό σε ξέχασε, σε άφησε στην άκρη να ξεχαστείς, ανεύθυνα χωρίς ντροπή να πολεμάς μόνη σου, λες και δεν έφταιξε αυτό για ότι συνέβη. Δυστυχώς γεννήθηκες Ελληνίδα! Όσο ζω θα φωνάζω για εσένα θα παλεύω για εσένα , και θα ελπίζω να σε δ

Γεράσιμος Θεοδωράτος: Τις πταίει; Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου 2020 07:52  Οι εικόνες των πρόσφατων καταστροφών που έπληξαν και πλήττουν τα Νησιά μας, είναι εικόνες που είδαμε και δυστυχώς, αν δεν αντιμετωπισθούν τα αίτια, θα ξαναδούμε … Και ακούω για παροχές/λόγια  κλπ που, και αν ακόμη γίνουν πράξη, δεν αποτρέπουν την επόμενη καταστροφή. Όπως επίσης δεν αποτρέπουν την επόμενη καταστροφή ούτε και έργα που ενδεχομένως, και πάντως - ως εξαγγέλονται - αποσπασματικά, γίνουν [αν γίνουν]. Θεωρεί η ταπεινότητά μου ότι δια τη λύση κάθε προβλήματος, λογικώς αναγκαία πρωτεύει η ανεύρεση και η αντιμετώπιση των αιτίων που το προκάλεσαν. Και δη εν προκειμένω - και απορώ διότι τοιούτο τι εισέτι δεν άκουσα - κρίνω απολύτως αναγκαίο να εξετασθούν οι αεροφωτογραφίες της τελευταίας 15ετίας, ιδίως των περιοχών που έχουν πληγεί, ίνα διαπιστωθεί: - αν ρέματα τα τελευταία έτη εώς και σήμερον μπαζώθηκαν, - αν έργα γίναν χωρίς να ληφθεί υπ΄ όψιν η διαδρομή των ρεμάτων, - αν η κατασκευή των ανεμογενν

Γεράσιμος Θεοδωράτος: Νοσταλγία Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 19 Δεκεμβρίου 2020 09:02  Σιμώνει ξανά, σε πείσμα των θλιμμένων τούτων ημερών, η γέννηση του Χριστού … Ναι …  θα γεννηθεί ξανά ο Χριστός στις καρδιές των παιδιών, στις βασανισμένες ψυχές των αθώων, στις αδύναμες ελπίδες των κατατρεγμένων, στα ματωμένα όνειρα των πληγωμένων  … Και  για άλλη μια φορά το αστέρι της Βηθλεέμ θα διατρέξει το σκοτεινό ουρανό  …  το φως του θα διασχίσει γοργά το σκότος, και θα σταθεί πάνω από την φάτνη ,  συμβολίζοντας ότι υπάρχει ελπίδα  … ενώ ολόγυρα γονατισμένοι πια πολλοί, βουβοί, όχι από κατάνυξη αλλά εξαιτίας μιας ανείπωτης απογοήτευσης … απόγνωσης … Νόμισαν ότι τα ελέγχουν όλα … ανυπεράσπιστοι όμως πιά επιζητούν στηρίγματα … ελπίδα … Φως … και  η νοσταλγία πληγώνει ολάκερη την ύπαρξη όλων  … Νοσταλγία: λέξη σύνθετη, από τις λέξεις ¨Νόστος¨, που σημαίνει επιστροφή, και ¨άλγος¨, που σημαίνει πόνος …  Νοσταλγία: πόνος για την επιστροφή  … και νυν ως ναυαγοί σε ανταριασμένη θάλασσα - σε έναν απύθμενο ωκ

Γεράσιμος Θεοδωράτος: περί Δικαιοσύνης ο λόγος… Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2021 16:00  περί Δικαιοσύνης ο λόγος … Αμέτοχοι όλοι σε αλλαγές που εξυφαίνονται μεθοδικά …  Αμέτοχοι και έτσι τελικά συνένοχοι  … Η Δικαιοσύνη τείνει, με νόμους, να αυτοματοποιηθεί και δη εις βάρος της ουσιαστικής αναζήτησης της αλήθειας … Και ούτω, εξάλλου αναμενόμενη, η εκκωφαντική η σιωπή των υπευθύνων και των όσων - χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος με τους συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης - προωθούν και ψηφίζουν διατάξεις που τείνουν να μετατρέψουν την απονομή της Δικαιοσύνης σε μια μηχανικά αυτοματοποιημένη διαδικασία … Το ίδιο όμως εκκωφαντική ουσιαστικά και η σιωπή όλων των συλλειτουργών της Δικαιοσύνης … Χάριν λοιπόν υποτίθεται της ταχύτητος,  οι αστικές δίκες τείνουν να γίνονται εξ αποστάσεως, μόνον με χαρτιά  … και δη σταλμένα ενίοτε και ηλεκτρονικά …  χωρίς την ουσιώδη, δια την ανεύρεση της αλήθειας, επαφή επ΄ ακροατηρίω δικαστή και διαδίκου και λοιπών παραγόντων της Δίκης , από τ

Γεράσιμος Θεοδωράτος: "Πωλoύνται και το Παρελθόν και το Παρόν και το Μέλλον ... Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου 2020 11:00  Προσφάτως η Βουλή των Ελλήνων νομοθέτησε [άρθρο 48 Ν. 4761/2020, ΦΕΚ 248/Α/13-12-2020]  τον μακρόχρονο ¨δανεισμό¨, κατ΄ ουσίαν εκπατρισμό, αντικειμένων ελληνικών μουσείων , ήτοι τον  μακρόχρονο εκπατρισμό [ήτοι μακράν της Πατρίδος μας, όπου ¨εγεννήθησαν¨] και ελληνικών αρχαιοτήτων σε άλλες  χώρες  [μουσεία, μουσειακούς, ακόμη και εκθεσιακούς χώρους], και δη αυξάνοντας και το αρχικό χρονικό όριο των 5 συν 5 ετών, σε 25 συν [ανά πενταετία] 25 έτη, ήτοι δια χρονικό διάστημα 50 ετών, ή διαφορετικά για  μισό αιώνα . Ήτοι  εις το υπό εκποίησιν παρόν της Ελλάδος, κατέστη επιτρεπτός ο εκπατρισμός ελληνικών αρχαιοτήτων διά μισόν αιώνα , και δη εξ όσων έχουν απομείνει από τη βιαία και παράνομη, δυστυχώς δια παντός, απομάκρυνση πολλών εξ αυτών σε χώρες του εξωτερικού. Θαρρείς  αδύναμοι να γίνουμε αν όχι συνεχιστές των δημιουργών τους, έστω φύλακες των δημιουργημάτω

«Δύο λόγια» για τον Βασιλάκη… 30 Νοεμβρίου 2019 Γράφει o  Νίκος Παπαδάτος Συνταξιούχος τραπεζικός Οπως νάναι τώρα το θυμάμαι:  Πριν  τριάντα περίπου χρόνια, με έπιασε ένας πόνος στο χέρι μου,  πόνος διαρκείας.  Τι να κάνω, πήγα στο Νοσοκομείο, στο Αργοστόλι.   Ο γιατρός – όνομα δε λέω – έδωσε εντολή να βγάλω  «πλάκα»  δηλαδή ακτινογραφία. Στη συνέχεια, τη κοιτάει και μου λέει: «Υπάρχει πρόβλημα,  πρέπει να πάς Αθήνα στον τάδε ειδικό γιατρό  όσο γίνεται πιο γρήγορα γιατί … κ.λπ. κ.λπ.». Τα χρειάστηκα. Λέω μέσα μου: «Νίκο μπαίνεις σε περιπέτειες…». Ομως, ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα να πάω να δει τη «πλάκα» ο Βασιλάκης.  Είχα ακούσει από τη μακαρίτισσα τη μάνα μου ότι έκανε γνωματεύσεις «μπαμ»! Πραγματικά, πάω στο γραφείο  του γιού του, γνωστού δικηγόρου Γεράσιμου Θεοδωράτου.  Ο Βασιλάκης ήταν στο «προθάλαμο» και εξυπηρετούσε τη πελατεία  ανάλογα με τις περιστάσεις. Του λέω: – Βασιλάκη, μπορείς να δώσεις μια ματιά σε αυτή την «πλάκα»  γιατί έχω πρόβλημα με το χέρι μου και ο γιατρός στο Νοσοκο

«Τα ρούχα του βασιλιά» [… το τέλος του παραμυθιού; …] Γεράσιμος Β.  Θεοδωράτος «Τα ρούχα του βασιλιά» [… το τέλος του παραμυθιού; …] Ένα παραμύθι ήλθε απόψε στο νού μου …  ¨τα ρούχα του βασιλιά¨ …  όπου ένας βασιλιάς, αναζητώντας για τον εαυτό του, την πιο μεγαλειώδη φορεσιά, θεώρησε – είτε πεισθείς από πονηρό ράφτη, είτε από υπέρμετρη ματαιοδοξία, είτε με την ψευδαίσθηση της δύναμης –  ότι η πιο εξαίσια φορεσιά είναι η αόρατη φορεσιά …  και έτσι πήγε, λέγει το παραμύθι, ο βασιλιάς σε επίσημη τελετή, φορώντας την αόρατη στολή, με τη συνοδεία του αντάμα και όλους τους αυλοκόλακες, που δήλωναν καταγοητευμένοι με την εξαίσια, όπως την έλεγαν, αόρατη στολή του βασιλιά …  και έδιναν ρυθμό οι παρατρεχάμενοι του βασιλιά στο πλήθος, να χειροκροτά και να ζητωκραυγάζει …  και συνεπαρμένο το πλήθος υπάκουα χειροκροτούσε το βασιλιά και ζητωκραύγαζε, θαυμάζοντας, ως έλεγαν, τον βασιλιά με την υπέροχη αόρατη στολή …  μέχρις που μέσα από το πλήθος μια φωνή παιδική ακούσθηκε:  ¨… ο βασιλιάς είναι γυμν