γεράσιμος βασ. θεοδωράτος

…  ας απογραφούν και τα τραγικά αδιέξοδα των ανθρώπων του μόχθου και της βιοπάλης  …     Και μιας και γίνεται απογραφή του πληθυσμού …   ας απογραφούν και οι υποσχέσεις των πολιτικών που δεν τηρήθηκαν,   ας απογραφούν και οι ελπίδες και τα όνειρα που οικτρά προδόθηκαν,   ας απογραφούν και τα ψεύτικα χαμόγελα πολιτικών [άραγε χαμόγελα ελπίδας ή χαμόγελα ¨εις υγείαν των κορόιδων¨;] πάνω από μια Πατρίδα πληγωμένη,   ας απογραφούν τα ψεύτικα δάκρυα ιθυνόντων μπροστά στις κάμερες [αν ήταν αληθινά, τότε θα ακολουθούσε με πράξεις η συγνώμη],   ας απογραφούν οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ,   ας απογραφούν οι ευθύνες των, τραγικά μοιραίων, κυβερνώντων, που εντέχνως επιχειρούν όλα να τα αποδώσουν στην ατομική ευθύνη των Πολιτών,    ας απογραφούν τα εγκαταλελειμμένα κτίρια [Νοσοκομεία, Μουσεία, Σχολεία κλπ] και παραπλεύρως να σημειωθούν αντίστοιχα οι υποσχέσεις που δόθηκαν για την επισκευή των ….      ας ¨απογραφούν¨ οι λέξεις που χάνονται όπως: φιλότιμο, αξιοπρέπεια, σεβασμός, τιμιότης, συνέπεια, α

… και δυστυχώς ακόμη και σήμερον εκείνες οι φωνές ηχούν επίκαιρες … Μέσα από το πυκνό σκοτάδι εκείνων των κλαμένων ημερών [Νοέμβριος 1973] τα μηνύματα του ραδιοφωνικού σταθμού που εξέπεμπε μέσα από τον Ιερό Χώρο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ηχούν ακόμη και σήμερον, φθάνουν μέσα και στις θλιμμένες τούτες ημέρες, παρά τους μεσολαβήσαντες συμβιβασμούς, τις προδοσίες και την υποκρισία τινών: «Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων… Είμαστε άοπλοι! Είμαστε άοπλοι! Οι φοιτητές βρίσκονται απέναντι στα τανκς. Οι φαντάροι είναι αδέλφια μας, δεν θα μας πυροβολήσουν. Αγωνιζόμαστε για μία καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα. Να καθορίζουμε μόνοι μας τις τύχες του λαού μας. Αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά αυτού του τόπου. Ελληνικέ λαέ, έξω από το Πολυτεχνείο βρίσκονται τανκς κι έχουν στραμμένες τις μπούκες των κανονιών τους στα παιδιά σου. …. Δεν πρέπει να χυθεί άλλο αίμα. Όχι άλλο αίμα! …". Και σ